நற்செய்தி வாசக மறையுரை (நவம்பர் 20)

ஏன் என் பணத்தை வட்டிக் கடையில் கொடுத்து வைக்கவில்லை?

லூக்கா எழுதிய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 19: 11-28

அக்காலத்தில் இயேசு எருசலேமை நெருங்கி வந்துகொண்டிருந்தார். அவர் சொன்னதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தவர்கள் இறையாட்சி உடனடியாகத் தோன்றப்போகிறது என்று நினைத்தார்கள்.

அப்போது இயேசு மேலும் ஓர் உவமையைச் சொன்னார்: “உயர் குடிமகன் ஒருவர் ஆட்சியுரிமை பெற்றுவரத் தொலை நாட்டிற்குப் போகப் புறப்பட்டார்.

அப்போது அவர் தம் பணியாளர்கள் பத்துப் பேரை அழைத்து, பத்து மினாக்களை அவர்களிடம் கொடுத்து அவர்களை நோக்கி, `நான் வரும்வரை இவற்றை வைத்து வாணிகம் செய்யுங்கள்’ என்று சொன்னார்.

அவருடைய குடிமக்களோ, அவரை வெறுத்தனர். எனவே, `இவர் அரசராக இருப்பது எங்களுக்கு விருப்பமில்லை’ என்று சொல்லித் தூது அனுப்பினர். இருப்பினும் அவர் ஆட்சியுரிமை பெற்றுத் திரும்பி வந்தார்.

பின்னர் தம்மிடம் பணம் வாங்கியிருந்த பணியாளர் ஒவ்வொருவரும் ஈட்டியது எவ்வளவு என்று அறிய அவர் அவர்களைக் கூப்பிட்டு அனுப்பினார்.

முதலாம் பணியாளர் வந்து, `ஐயா, உமது மினாவைக் கொண்டு பத்து மினாக்களைச் சேர்த்துள்ளேன்’ என்றார்.

அதற்கு அவர் அவரிடம், `நன்று, நல்ல பணியாளரே, மிகச் சிறிய பொறுப்புகளில் நம்பிக்கைக்கு உரியவராய் இருந்தீர். எனவே பத்து நகர்களுக்கு அதிகாரியாய் இரும்’ என்றார்.

இரண்டாம் பணியாளர் வந்து, `ஐயா உமது மினாவைக் கொண்டு ஐந்து மினாக்களை ஈட்டியுள்ளேன்’ என்றார்.

அவர், `எனவே நீர் ஐந்து நகர்களுக்கு அதிகாரியாய் இரும்’ என்று அவரிடமும் சொன்னார்.

வேறொருவர் வந்து, `ஐயா, இதோ உமது மினா. ஒரு கைக்குட்டையில் முடிந்து வைத்திருக்கிறேன். ஏனெனில் நீர் கண்டிப்புள்ளவர் என்று உமக்கு அஞ்சி இப்படிச் செய்தேன். நீர் வைக்காததை எடுக்கிறவர்; நீர் விதைக்காததை அறுக்கிறவர்’ என்றார்.

அதற்கு அவர் அவரிடம், `பொல்லாத பணியாளே, உன் வாய்ச் சொல்லைக் கொண்டே உனக்குத் தீர்ப்பிடுகிறேன். நான் கண்டிப்பானவன்; வைக்காததை எடுக்கிறவன்; விதைக்காததை அறுக்கிறவன் என உனக்குத் தெரியுமல்லவா? அப்படியானால் ஏன் என் பணத்தை வட்டிக் கடையில் கொடுத்து வைக்கவில்லை? நான் வந்து அதை வட்டியோடு சேர்த்துப் பெற்றிருப்பேனே’ என்றார்.

பின்பு அருகில் நின்றவர்களிடம், `அந்த மினாவை அவனிடமிருந்து எடுத்து, பத்து மினாக்கள் உள்ளவருக்குக் கொடுங்கள்’ என்றார்.

அதற்கு அவர்கள், `ஐயா, அவரிடம் பத்து மினாக்கள் இருக்கின்றனவே’ என்றார்கள்.

அவரோ, `உள்ளவர் எவருக்கும் கொடுக்கப்படும். இல்லாதோரிட மிருந்து உள்ளதும் எடுக்கப்படும்’ என உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்’ என்றார்.

மேலும் அவர், `நான் அரசனாக இருப்பதை விரும்பாத என் பகைவர்களை இங்குக் கொண்டு வந்து என்முன் படுகொலை செய்யுங்கள்’ என்று சொன்னார்.”

இவற்றைச் சொன்ன பின்பு இயேசு அவர்களுக்கு முன்பாக எருசலேமுக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றார்.

ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
—————————————–
பொறுப்புள்ளவர்களாக வாழ்வோம்

நிகழ்வு

ஒருசமயம் மிகச்சிறந்த நடிகரும் நகைச்சுவையாளரும் பேச்சாளருமான ஜோ.இ.ப்ரௌன், படைவீரர்கள் நடுவில் பேசுவதற்கு அழைக்கப்பட்டார். அவரும் வந்த அழைப்பினை ஏற்றுக்கொண்டு, அவர்கள் நடுவில் பேசுவதற்குச் சென்றார். அவர் சென்ற இடத்தில் நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட படைவீரர்கள் இருந்தார்கள். பொறுமையாகப் பேசத்தொடங்கிய ஜோ, நேரம் செல்லச் செல்ல அங்கிருந்த அனைவரும் மெய்ம்மறந்து கேட்கின்ற அளவுக்குப் பேசத் தொடங்கினார்.

நடுவில் ஒரு படைவீரர், “பெரும் மதிப்பிற்குரிய ஜோ அவர்களே! இவ்வளவு நேரம் மிக அற்புதமாக உரையாற்றினீர்கள்… கேட்பதற்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. இப்பொழுது ஒருசில கெட்ட நகைச்சுவைகளைச் (Dirty Jokes) சொன்னால் இன்னும் நன்றாக இருக்கும்” என்றார். அவர் சொன்னதைக் கேட்டு ஜோ ஒருநிமிடம் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக இருந்தார். அவர் மட்டுமல்ல, அங்கிருந்த படைவீரர்கள்கூட அமைதியாக இருந்தார்கள். ‘இதற்கு இவர் என்ன சொல்லப்போகிறாரோ…?’ என்று எல்லாரும் நினைத்துக்கொண்டிருந்த தருணத்தில், ஜோ படைவீரர்களைத் தன்னுடைய பிள்ளைகளைப் போன்று நினைத்துப் பேசத் தொடங்கினார்:

“அன்பிற்கினியவர்களே! நான் பத்து வயதிலிருந்து மேடைகளில் பேசிவருகின்றேன்; பலதரப்பட்ட குழுக்களிடமும் மக்களிடம் பேசியிருக்கின்றேன். ஆனால், ஒருநாளும் கெட்ட நகைச்சுவைகளை என்னுடைய உரையில் பயன்படுத்தியதே இல்லை. நான் பொதுமேடைகளில் பேசத் தொடங்குவதற்கு முன்னம் ஒரு முடிவெடுத்தான். நான் எடுத்த முடிவு இதுதான்: ‘எனக்கென்று ஒரு பொறுப்பு இருக்கின்றது. அந்தப் பொறுப்பினால் என்னைப் பெற்றெடுத்த என் தாய்க்குப் பெருமை சேர்ப்பேனே ஒழிய, எந்தச் சூழ்நிலையிலும், ‘இப்படிப்பட்ட ஒருபிள்ளையைப் பெற்றெடுத்திருக்கிறாளே இவள்?’ என்று என்னுடைய தாய்க்கு அவப்பெயரைக் கொண்டுவரமாட்டேன்.’ இதனை நான் தொடர்ந்து கடைப்பிடித்து வருகின்றேன்.”

ஜோ இவ்வாறு சொன்னதைக் கேட்டு அங்கிருந்த படைவீரர்கள் அனைவரும், ‘கெட்ட நகைச்சுவைகளைச் சொல்லுங்கள்’ என்று சொன்ன படைவீரர் உட்பட, தங்களுடைய கைகளைத் தட்டி அவரை வாழ்த்தினார்கள். இதைவிடவும் இன்னொரு முக்கியமானதொரு செயலைச் செய்தார்கள். அது என்னவெனில், அவர்கள் அனைவரும் சேர்ந்து ஜோவின் தாயார்க்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார்கள். அந்தக் கடிதத்தில், “அம்மா! ஜோவைப் போன்று ஒரு பொறுப்புள்ள பிள்ளையை – மகனைப் – பெற்றெடுத்ததற்காக உமக்கு நன்றி கூறுகின்றோம்” என்று அனுப்பிவைத்தார்கள். அந்தக் கடிதத்தைப் படித்துப் பார்த்து ஜோவின் அம்மா மிகவும் மகிழ்ச்சியடைத்தார்.

நம் ஒவ்வொருவர்க்கும் கடவுளால் ஒரு பொறுப்பு கொடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது, இதில் நாம் பொறுப்புள்ளவர்களாகவும் நம்பிக்கைக்குரியவர்களாகவும் இருக்கவேண்டும் என்ற செய்தியை இந்த நிகழ்வானது நமக்கு எடுத்துக்கூறுகின்றது. இன்றைய நற்செய்தி வாசகமும் இதே செய்தியைத்தான் நமக்கு கூறுகின்றது. அது குறித்து இப்பொழுது சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.

மினாக்கள் உவமையின் பின்னணி

இயேசு எருசலேமை நெருங்கி வந்துகொண்டிருக்கின்றார். அப்பொழுதுதான் அவர் இந்த மினாக்கள் உவமையைச் சொல்கின்றார். மினாக்கள் உவமையும் தாலந்து உவமையும் (மத் 25: 14-30 ஒன்றுபோல் இருந்தாலும், அவற்றில் நிறைய வித்தியாசங்கள் இருக்கின்றன. தாலந்து உவமையில் கொடுக்கப்படும் தாலந்துகள் வேறுபடுகின்றன; வெகுமதியோ ஒன்றுபோல் இருக்கின்றது. ஆனால் மீனாக்கள் உவமையில் கொடுக்கப்படும் மினாக்கள் ஒன்றுபோல் இருக்கின்றன; வெகுமதிதான் பத்துநகர்கள், ஐந்து நகர்கள் என்று வித்தியாசமாக இருக்கின்றன. இப்படி ஒருசில வித்தியாசங்கள் அவைகளில் உண்டு.

Comments are closed.