சனவரி 5 : நற்செய்தி வாசகம்
நீர் இறைமகன்; நீரே இஸ்ரயேல் மக்களின் அரசர்.
நீர் இறைமகன்; நீரே இஸ்ரயேல் மக்களின் அரசர்.
✠ யோவான் எழுதிய தூய நற்செய்தியிலிருந்து வாசகம் 1: 43-51
இயேசு கலிலேயாவுக்குச் செல்ல விரும்பினார். அப்போது அவர் பிலிப்பைக் கண்டு, “என்னைப் பின்தொடர்ந்து வா” எனக் கூறினார். பிலிப்பு பெத்சாய்தா என்னும் ஊரைச் சேர்ந்தவர். அந்திரேயா, பேதுரு ஆகியோரும் இவ்வூரையே சேர்ந்தவர்கள்.
பிலிப்பு நத்தனியேலைப் போய்ப் பார்த்து, “இறைவாக்கினர்களும் திருச்சட்ட நூலில் மோசேயும் குறிப்பிட்டுள்ளவரை நாங்கள் கண்டுகொண்டோம். நாசரேத்தைச் சேர்ந்த யோசேப்பின் மகன் இயேசுவே அவர்” என்றார். அதற்கு நத்தனியேல், “நாசரேத்திலிருந்து நல்லது எதுவும் வர முடியுமோ?” என்று கேட்டார். பிலிப்பு அவரிடம், “வந்து பாரும்!” என்று கூறினார்.
நத்தனியேல் தம்மிடம் வருவதை இயேசு கண்டு, “இவர் உண்மையான இஸ்ரயேலர், கபடற்றவர்” என்று அவரைக் குறித்து கூறினார். நத்தனியேல், “என்னை உமக்கு எப்படித் தெரியும்?” என்று அவரிடம் கேட்டார். இயேசு, “பிலிப்பு உம்மைக் கூப்பிடுவதற்கு முன்பு நீர் அத்திமரத்தின்கீழ் இருந்த போதே நான் உம்மைக் கண்டேன்” என்று பதிலளித்தார். நத்தனியேல் அவரைப் பார்த்து, “ரபி, நீர் இறைமகன்; நீரே இஸ்ரயேல் மக்களின் அரசர்” என்றார்.
அதற்கு இயேசு, “உம்மை அத்திமரத்தின்கீழ் கண்டேன் என்று உம்மிடம் சொன்னதாலா நம்புகிறீர்? இதைவிடப் பெரியவற்றைக் காண்பீர்” என்றார். மேலும் “வானம் திறந்திருப்பதையும் கடவுளின் தூதர்கள் மானிடமகன்மீது ஏறுவதையும் இறங்குவதையும் காண்பீர்கள் என மிக உறுதியாக உங்களுக்குச் சொல்கிறேன்” என்று அவரிடம் கூறினார்.
ஆண்டவரின் அருள்வாக்கு.
———————————————————————-
யோவான் 1: 43-51
“இவர் உண்மையான இஸ்ரயேலர், கபடற்றவர்”
நிகழ்வு
அது ஒரு மழைக்காலம். இரவுநேரம் வேறு. அந்நேரத்தில் ஊருக்கு வெளியே, தனியாக இருந்த ஒரு குடிசை வீட்டின் கதவு தட்டப்பட்டது. அந்தக் குடிசை வீட்டில் கணவன், மனைவி என இருவர் இருந்தனர். அதற்கு மேலும் அந்த வீட்டில் யாரும் இருக்கமுடியாது. அந்தளவுக்கு அந்தக் குடிசை வீடு மிகவும் சிறியதாக இருந்தது.
“இந்த இராத்திரி நேரத்தில் யார் நம்முடைய வீட்டின் கதவைத் தட்டுவது?, திருடன் கிருடன் எவனாவது வந்து கதவைத் தட்டிக்கொண்டிருக்கின்றானா?” என்று மனைவி பதைபதைத்தாள். “அப்படியெல்லாம் இருக்காது… யாராவது இக்கட்டான சூழலில் மாட்டிக்கொண்டிருப்பார்கள். அதனால்தான் இந்நேரத்தில் நம்முடைய கதவைத் தட்டிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்… யாராக இருக்கும் என்று கதவைத் திறந்து பார்ப்போம்” என்று சொல்லிவிட்டு கணவன் கதவைத் திறந்து பார்த்தான். அங்கே பெரியவர் ஒருவர் நின்றுகொண்டிருந்தார்.
“வியாபார விசயமாக பக்கத்துக்கு ஊர்வரை சென்றிருந்தேன். வேலை முடித்துவிட்டு, திரும்பி வருவதற்குள் இருட்டிவிட்டது. இனிமேலும் வீட்டுக்குப் போவதற்கு வழியில்லை. காட்டுப்பகுதி வேறு. அதனால் இந்த இரவுமட்டும் உங்களுடைய வீட்டில் தங்கிக்கொண்டு, அதிகாலையில் கிளம்பிப் போய்விடுகிறேன்” என்றார் அந்தப் பெரியவர். ஒருகணம் யோசித்த கணவர், “ஐயா! எங்களுடைய வீட்டில் இரண்டுபேர் மட்டுதான் கால்நீட்டிப் படுத்துறங்க முடியும். மூன்றாவது நபர் படுத்துக்கொள்கிற அளவுக்கு வீட்டில் இடமில்லை… நீங்கள் விரும்பினால் நாம் மூவரும் உட்கார்ந்து பேசிக்கொண்டே இந்த இரவைக் கழிக்கலாம்” என்றார். அந்தப் பெரியவரும் அதற்குச் சரியென்று சொல்ல, மூவரும் அந்தக் குடிசை வீட்டுக்குள் உட்கார்ந்துகொண்டே நேரத்தைக் கழிக்கத் தொடங்கினார்.
சிறிதுநேரத்திற்குப் பிறகு கதவு மீண்டுமாகத் தட்டப்படும் சத்தம் கேட்டது. யாரென்று கணவர் கதவைத் திறந்து பார்த்தபோது, அங்கே நடுத்தர வயது மதிக்கத்தக்க ஒருவர் தொப்பலாக நனைந்துகொண்டு வெளியே நின்றுகொண்டிருந்தார். “தெரிந்தவர் ஒருவருடைய வீட்டுக்குத் திருமணத்திற்குப் போய்விட்டு திரும்புவதற்குள் கடுமையாக மழை பெய்யத் தொடங்கிவிட்டது. இப்போதைக்குப் மழை ஓய்வதாகவும் இல்லை. அதனால் இந்த இரவு மட்டும் நான் ஒதுங்குவதற்கு உங்கள் வீட்டில் இடம் தாருங்கள்” என்றார் அவர். கணவர் அவரிடம், “வீடு மிகவும் சிறியது. வீட்டில் இருக்கும் நாங்களே உட்கார்ந்துகொண்டுதான் நேரத்தைக் கழித்துக்கொண்டிருக்கின்றோம். இப்போது நீங்கள் வரும் பட்சத்தில் எண்ணிக்கை நான்காகிவிடும். நான்குபேர் உட்கார முடியாது. நிற்கத்தான் முடியும். இருந்தாலும் நீங்கள் நிற்பதற்குச் சம்மத்தித்தால் வீட்டிற்குள் வரலாம்” என்றார். அவரும் சரியென்று சொல்லிவிட்டு வீட்டிற்குள் வந்தார்.
Comments are closed.